Home -> Blog -> รวมมิตรเรื่องซวยๆ ฉลองอายุ 31 ปี..

รวมมิตรเรื่องซวยๆ ฉลองอายุ 31 ปี..

เดือนสิงหาคมปีนี้ เป็นปีที่ผมอายุครบ 31 ปีพอดี ก็เหมือนเป็นก้าวแรกของการเข้าสู่เลขสาม ในชีวิตอ่ะนะ … เมื่อตอนต้นปี แม่ผมบอกไว้ว่า ปีนี้ ผมจะ “ชง” ผมก็ยังไม่รู้หรอก ไอ้ “ชง” เนี่ยมันเป็นยังไง ได้ยินเค้าว่ากันว่า มันจะซวยแบบเหลือเชื่อ ผมว่าผมเจอเรื่องซวยแบบ “เหลือเชื่อ” มาเยอะแล้ว ไม่ว่าจะเป็น เบรคแตกกลางวิภาวดี หรือ อาหารเป็นพิษ และอื่นๆอีกมากมาย แต่การผ่านเดือน 8 นี้มาได้เนี่ย ทำให้ผมเข้าใจคำว่า “ชง” อีกเยอะเลย..

ความซวยลำดับที่หนึ่ง – เงินไม่ออก

ช่วงเดือน 8 ทั้งเดือน เป็นเดือนที่ผมงานเข้ามากๆ งานเข้าในที่นี้ หมายถึง มีคนว่าจ้างให้มาทำงานเยอะมาก ไม่ว่าจะเป็น ที่ปรึกษา , วางระบบ , ดูแล Network ให้ในหลายๆงาน ซึ่ง มองดูเผินๆก็เหมือนว่าจะดี แต่ด้วยความประมาทของผมหรือเปล่าก็ไม่ทราบ.. กลายเป็นว่า ผมจะต้องรองรับ ค่าใช้จ่าย บางส่วนไปก่อน ซึ่ง การทำธุรกิจมันก็แบบนี้ ผมไม่มีปัญหาอะไรกับเรื่องนี้อยู่แล้ว …. ผมก็ออกล่วงหน้าไปก่อน … ไป ก่อน และ ไปก่อน … จนกระทั่ง แทบจะลาก่อน แล้ว เพราะ แทบทุกราย ขอเลื่อนจ่ายค่าบริการเกือบหมด

อาการแบบนี้ อารมณ์เหมือนนักดาบธาตุไฟเข้าแทรก ติดพิษ และ ขาดสารอาหารในเวลาเดียวกันเลยครับ ทรัพยาการเริ่มร่อยหรอลงทุกวัน แถมลูกน้องผมที่รอรับเงินเดือนจากผม ก็แปรสภาพจากสัตว์กินเนื้อ กลายเป็นพืชยืนต้นไปเรียบร้อยแล้ว เพราะแทบจะต้องสังเคราห์แสงไปวันๆ ถ้าผมไม่จ่ายเงินเดือนไปบ้าง คงย้ายจาก พืชยืนต้นเป็นพืชล้มไม่ลุกแหงกๆ แต่ ผมก็ยังมีเงินเก็บครับ ว่ะ ฮ่า ฮ่าาา คนเราต้องมี Backup กันซัก 2-3 ชั้น ผมมี Backup อยู่ แต่ทว่า… มันเป็นเหรียญ ทั้งหมดเลยครับ ก็เป็นความกล้ำกลืนเล็กน้อย ที่ต้องเอาเงินเก็บสไตล์นี้มาใช้งาน ในช่วงปลายๆเดือนสิงหาที่ผ่านมา ก็เลยต้องจ่ายเงินเดือนล่วงหน้าแบบเลทๆให้ลูกน้องเป็นเหรียญห้าบาททั้งหมด ไปคนละพัน… (ต่ออายุชั่วคราวไปก่อนจนกว่าเช็คลูกค้าจะออก)

IMG_0331

ความซวยลำดับต่อมา คือ รถชน ครับ

ผมขับรถจากพระราม 3 กำลังจะผ่าน 5 แยก ณ ระนอง กำลังจะตรงไปยังสุขุมวิทเพื่อกลับบ้าน หลังจาก การไปวางระบบ Antivirus ให้ TPI Polene ที่สำนักงานใหญ่ตรงแถวๆนราธิวาสมา ก็ขับมากำลังจะเปลี่ยนเลน ก็เกิดไปเฉี่ยวชนกับกะบะคันหนึ่งเข้า ผลก็คือ กันชนหลังผมยับเยิน … ในช่วงที่กำลังโกลาหล ผมก็พยายามหาว่า รถคันที่ผมขับ (รถแม่) มันประกันยี่ห้ออะไรหว่า ตอนนั้นแดดเปรี้ยงๆ เวลาประมาณ บ่าย 3 ครึ่ง รถติดๆ กลางคลองเตย ระหว่างที่ผมคับขันเพราะรถชน และ หาประกันอยู่… อยู่ดีๆ ก็มีโทรศัพท์ดังขึ้น ไม่ว่าจะเป็นจากนายห้าง ลูกค้า คนขายประกัน คนขาย Fitness … ซึ่งโทรหาผมไม่หยุด (บอกตรงๆ ตอนนั้นอารมณ์ปริ๊ดมากๆ มันจะอะไรกันนักหนา โทรเข้ามากันอยู่นั่นแหละ) ซึ่งพอผมหาใบประกันในรถไม่เจอ ก็เลยโทรถาม พ่อ ว่า ใช้ประกันเจ้าไหน …. โทรไปหาพ่อ เล่าเหตุการณ์ให้ฟังซักพัก ก็โดน ด่าๆๆๆ มา แบบ Non Stop .. ท่างกลางคู่กรณีและแดดเปรี้ยง หลังจากที่หาช่องในการวางหูไปได้ ก็เลยโทรหาแม่แทน สุดท้ายก็หนังม้วนเดิม และ พบว่าไม่มีประกัน …

เอาสิครับ งานเข้าเลย ผมซึ่งอยู่ในสภาวะติดพิษ และ ขาดสารอาหารจากเหตุการณ์ข้างบน โดยเหตุการณ์ที่ทำให้เงินในกระเป๋าบินจากไปอีกร่วมๆ 5000 บาท..อ่อก กระอักเลือดทันที

23031559

ความซวยลำดับต่อมา รถชนรอบสอง!!

เมื่อวันที่ 25 สิงหาคมที่ผ่านมาเป็นวันเกิดของผม ซึ่งผมก็ได้ไป ทำบุญโลงศพที่วัดหัวลำโพงมา แต่เหมือนทำบุญโลงเดียวจะยังไม่พอ เพราะวันที่ 26 .. วันถัดมานี่แหละครับ ผมเลิกงานจากการไปจัดรายการวิทยุ Cyber Talk ที่ช่อง 3 กำลังขับรถกลับไปรับ @joyz แบบชิลๆ ทันใดนั้นเอง รถมอเตอร์ไซค์รับจ้างก็ขับตัดหน้าผม ผมเหยียบเบรคแบบลุ้นตัวโก่ง ว่าจะหยุดทันไม๊ อารมณ์เหมือน เข้าเกียร์ผิดแล้วจะดริฟตกเขายังไงยังงั้นเลย … สุดท้าย เบรคไม่อยู่ ซัด มอเตอร์ไซค์รับจ้างและคนโดยสาร ลอยมาบนกระโปรงรถเลย ชั่วโมงนั้้น เริ่มรู้สึกแล้วว่า ไอ้ “ชง” มันน่าจะเป็นแบบนี้แหละ คือ ซวยซ้ำๆซากๆกับเรื่องเดิม…

สรุปว่าผมไม่ผิด เพราะมอเตอร์ไซค์ตัดหน้าผม แต่ผมก็ต้องออกค่ารักษา มอเตอร์ไซค์รับจ้างและคนโดยสารไปแบบงงๆ ตอนนี้ผมเหมือน Hero ที่เหลือ HP แค่ 1… แค่โดนสไลม์สะกิดก็พร้อมจะโหลดเซฟได้ตลอดเวลา แถมรถยังอยู่ในสภาพที่พัดลมแอร์เสีย ไม่สามารถเปิดแอร์ได้นานเกิน 15 นาที

ความซวยลำดับสุดท้าย Ultimate Combo!

ผมอยู่แบบกระเบียด กระเสียด เจียดเหรียญห้าและเหรียญบาทในกระปุกมาเติมเลือดไปพลางๆในช่วงปลายเดือน 8 กับ ต้นเดือน 9 … จนกระทั่งสิ้นเดือน ผมหวังว่า จะมีค่าใช้จ่ายอะไรออกบ้าง ปรากฏว่า พอเปิด Email มาก็หน้าหงาย เพราะเมล์ฉบับแรกที่เจอ คือ เมล์เลื่อนยจ่ายค่าบริการ ความหวังที่จะฟื้น HP ก่อนไปเจอบอสใหญ่ดับวูบ แต่ยังมีข่าวดี ลูกค้ารายนึงบอกว่า เช็คจะออกวันจันทร์ที่ 7 กันยายน โอววว สวรรค์ ขอเพียงเราอยู่อย่างสงบเสงี่ยมเพิ่มอีกหน่อย เราก็จะรอดตาย

6 กันยายน 2009 อีกหนึ่งวันที่ผมจะไม่ลืมไปชั่วชีวิต

วันนั้นผมอยู่บ้านทั้งวัน พร้อมกับเงิน 500 บาทสุดท้าย ที่นอนรออยู่ใน ATM กะว่า ไปถ่ายรายการแบไต๋ ไฮเทคเสร็จก็ รอรับเช็ควันจันทร์ที่ 7 เลย เหอๆๆ เหมือนโชคชะตามันชาร์จพลังพร้อมกดท่าใหญ่ใส่ผม โดยที่ท่าแรกของมันคือ “บัตร ATM หายครับ” อยู่ดีๆ บัตร ATM หายไปจากกระเป๋า แบบงงๆ ทั้งๆที่มันไม่น่าจะหายไปไหน แต่มันก็หาย ไม่ใช่การลืมไว้ที่ตู้ ATM แน่นอน เพราะมันหายทีเดียว “สองใบ” เป็นใบของธนาคารกรุงเทพ และ กสิกรไทย และที่แย่กว่าคือ ใบของกสิกรไทย เป็นใบที่ใช้รับเช็คลูกค้าด้วย โอววว กริ๊ดดด

แต่ช่วยไม่ได้ หายก็หาย หลังจากที่โทรไปยกเลิกบัตร ก็ขับรถออกมาเพื่อไป Nation Channel … โอ้ เคราะห์ซ้ำกระหน่ำซัด รถแจ้งเตือนเป็นไฟแดงมาว่า “น้ำมันหมด” แทบอยากจะกริ๊ดออกมาว่าโลกนี้สิ้นหวังแล้ว ….. แต่ผมก็ฝืนขับไปก่อน ก็ขับช้าๆ ไปจนถึง Nation Channel … จากนั้นก็ถ่ายรายการ ไปจนถึงเวลาเกือบเที่ยงคืนก็ขับรถกลับบ้าน

เที่ยงคืนกว่าๆ ผมขับรถกลับบ้านด้วยความเร็วประมาณ 80 km/h วิ่งจากบางนา เข้าศรีนครินทร์ อยู่ดีๆ รถก็มีอาการส่ายอย่างประหลาด จนกระทั่งผมต้องจอดรถเข้าข้างทาง… ทันทีที่ลงมาตรวจรถก็พบว่า ล้อหลังขวาของผม ระเบิดกระจุย ชั่วโมงนั้น จิตตกแบบสุดๆ ตังค์ไม่มี น้ำมันหมด เที่ยงคืนกว่า กับ รถยางแตก ก็รวบรวมสมาธิแล้วขจัดอารมณ์โมโหออกไปให้หมดก่อนโทรบอก @joyz ถึงสถานการณ์ ซึ่ง เค้าเองก็ช่วย Tweet ถามหาความช่วยเหลือด้วย ส่วนตัวผมเองนั้น ก็ไปเปิดหลังรถ เพื่อ ค้นหา ล้อสำรอง…

แต่ เอ่อ … อันนี้ เคราะห์กรรมส่วนตัวจริงๆ เนื่องจากหลังรถผมรกมากๆ อัดแน่นไปด้วย ขวดน้ำ(ที่แถมจากการเติมน้ำมัน) , การ์ตูน(เยอะมากๆ) , หนังสืออื่นๆ , รองเท้า , กล่องอุปกรณ์สารพัด …. ผมแทบจะต้องโยนไอ้ของเหล่านั้นไปเบาะหลังเพื่อที่จะสามารถเปิดพื้นใต้กระโปรงหลังออกมาเพื่อหาล้อสำรองได้

หลังจากเสียเวลาย้ายของอยู่เกือบๆ สิบนาที เพราะเยอะมาก ก็เปิดพื้นท้ายและ เจอล้อสำรอง , แม่แรง และ ตัวถอดน๊อตอยู่ครบถ้วน … โอ้ โล่งใจ อย่างน้อยนี่น่าจะมาจากผลบุญโลงศพโลงนั้นแหละมั้ง แต่เนื่องจากรถคันนี้ไม่เคยใช้ยางสำรองมาตลอด 10 กว่าปีที่ซื้อมาเลย โอ้โห การยกล้อสำรอง บวกแกะมันออกมาเป็นเรื่องที่ยากมากๆ ผมเสียเวลาอีกซักพักเพื่อจัดการตรงนั้นให้เสร็จ และ เมื่อเอาของทั้งหมดมากอง เพื่อที่จะเตรียมของเปลี่ยนยางเสร็จปั๊บ…

ผมปวดขี้ครับ ปวดขี้แบบอารมณ์ท้องเสียด้วย

เฮ้ย!!

ทำไมต้องเป็นตอนนี้ด้วยวะ

นอกจากยางแตกแล้วยังขี้แตกด้วย

โอ้ ไม่!!

ตอนนั้นผมยืนนิ่งสนิท ท่ามกลางความมืดของถนนอ่อนนุช พยายามสงบสติอารมณ์ ผ่อนคลายๆ อย่าพึ่งโมโห ท่องไว้ลูก ขันติๆ … พยายามประเมินสถานการณ์ว่าผมสามารถเปลี่ยนยาง ในสภาวะ Red Alert แบบนี้ได้ไม๊… ยืนอยู่ซักพัก ก็ทำใจและถอนใจ

เฮ้ออออ ไม่ไหวว่ะ

จะให้เปลี่ยนยางทั้งที่ปวดขี้คงไม่ได้แน่เลยตัดสินใจ เก็บของทั้งหมดเข้าไปอีกที T_T หลังจากนั้นก็เดินไปหาปั๊มครับ มองเห็นปั๊ม ปตท อยู่ลิบๆ แบบปลายขนตา ก็พยายามขมิบเดินไป .. และ คิดในใจ เอาน่า โชคชะตามันอาจจะทำให้เราปวดท้อง เพื่อไปปั๊ม แล้วที่ปั๊มอาจจะมี ช่างเปลี่ยนยางก็ได้

พอเดินถึงปั๊ม.. สรุปว่า ไม่มีครับ เฮ้อ และห้องน้ำปั๊ม มันมีสภาพเป็นยังไง ทุกท่านก็คงจะทราบดี ตอนนั้น ผมพยายามคิดทบทวนในใจ ยุบหนอ พองหนอ “รถยางแตก ก็ยังไม่คว่ำ , ล้อสำรองก็มี , อุปกรณ์ก็มี , ถึงแม้ปวดขี้ แต่ก็ยังมีส้วม” พยายามคิดแบบนั้นอยู่นานสองนาน

หลังจากที่ Clear Cache เรียบร้อย ก็กลับมาที่รถ

พยายามเปลี่ยนยางด้วยตัวเอง ก็ทำไปได้ซักพักนึง ต้องขอขอบคุณ อาสาสมัครจาก สน. พระโขนงที่โผล่มาช่วยเหลือผมพอดี ทำให้การเปลี่ยนยางครั้งนี้ง่ายขึ้นเยอะ … พอเปลี่ยนเสร็จ ผมก็อยากจะตอบแทนน้ำใจพี่เค้าซักหน่อย …

อ่ะ ตายหอง

เงินไม่มีเลย พยายามคุ้ยมาได้ 90 บาท.. ยกมือไหว้พี่เค้า แล้วบอกขอบคุณ พร้อมทั้งกล่าวว่า ขอโทษครับพี่ ผมอยากให้พี่มากกว่านี้ แต่ผมมีเท่านี้จริงๆครับ

พี่แกก็ OK ครับ รับตังค์แล้วก็ไป

ส่วนตัวผมเอง ก็ขับรถช้าๆกลับคอนโด ด้วยสภาพที่ HP เป็น 1 ทั้งคน ทั้งรถ…

พอกลับมาถึงก็อาบน้ำและพยายามคิดว่าต้องทำอะไรเพิ่มเติมบ้าง อ้อใช่ๆ บัตร ATM หายต้องไปทำใหม่

ผมคิดว่าเรื่องซวยๆ ผมหมดแล้ว แต่ มันยังเหลือติ่งสุดท้ายอยู่อีก .. ใช่ครับ สมุดบัญชีผมก็หายด้วย ว่ะ ฮ่า ฮ่า.. คืนนั้น ผมนอนทั้งน้ำตาเลย

สภาพยางที่ระเบิด
สภาพยางที่ระเบิด

แต่สุดท้าย ผมก็ผ่านช่วงวิบากกรรมแบบงงๆมาได้แล้วครับ รถก็ซ่อมแล้ว ตังค์ลูกค้าก็จ่ายมาแล้ว .. พวกลูกน้องที่ ตอนนี้เป็นพืชล้มไม่ลุก ก็กลับมาคืนชืพเรียบร้อย ใครที่ซวยๆก็ทำบุญกันเยอะๆหน่อยนะครับ

Check Also

การเรียนรู้รูปแบบใหม่ของ ม.กรุงเทพ ที่ทำให้อยากกลับไปเป็นนักเรียนอีกครั้ง

นี่คือความรู้สึกของผมจริงๆ ตอนที่นั่งฟังอยู่ในงานแถลงข่าวเปิดตัวหลักสูตรใหม่ของมหาวิทยาลัยกรุงเทพ เมื่อวันอังคารที่ 18 มิถุนายน 2019 ที่ผ่านมานี่แหละ ต้องเล่าให้ฟังก่อน ที่ ม.กรุงเทพเนี่ย เป็นมหาวิทยาลัยที่จะใช้ Creativity หรือความคิดสร้างสรรค์ เป็นแกนกลางแล้วนำไปผสานกับเทรนด์อื่นๆของโลก เพื่อสร้างเป็นหลักสูตร …

46 comments

  1. เป็นกำลังใจให้ครับ อ. ยังมีบ้าน มีรถขับ มีแฟนที่น่ารักคอยดูแล ฯลฯ
    ผมไม่มี…

  2. อ่านแล้ว..ใช่เลยซวยจริง..แต่อาจโชคดีมาทีหลังก็ได้นะ..แบบถูกหวยรางวัลที่1(ถ้าซื้อนะ)(หรืือไม่ซื้ออาจโชคดีกว่านะ…ขอให้โชคดีนะ

  3. เพชร

    อ. สู้ๆครับผม

  4. อ่านจบ ยอมรับเลยว่า อ.ซวย แบบ Combo จริงๆค่ะ
    เรื่องซวยๆของpop ก็มีนะ วันที่ไปสัมภาษณ์งานที่ Talad.com
    ตอนเช้าไปตัดผม+ไดร์ เจอช่างมักง่าย ไม่สระผมให้ จับตัดทั้งแห้งๆ และไดร์เลย
    ผลคือมันตรงอยู่ได้ แค่ 1 ชม. และเข้าสู่สภาพ หยอยโหมด เหมือนเดิม
    แต่งตัวเสร็จรอรถเมล์ ก็เจอพายุเข้าตอนเที่ยงแสกๆ พลอยให้รถติดเกือบ 2 ชม.บนทางด่วน
    ลงมาได้ บึ่งมอไซค์ไปโดนฟันไป100นึง หัวแบะ
    และสัมภาษณ์งานแบบหนาวเหน็บ 3 ชม. ออกมาไม่มีตังค์กินข้าวเย็นเพราะหมดไปกับพี่วินมอไซค์

    แต่ชีวิต ก็คือชีวิตเนอะ ตราบใดที่เรายังไม่ตาย ต้องพิชิตด่านต่อไปให้ได้ ^0^

  5. ฟาดเคราะห์ไปครับ (เจอดาวนพเคราะห์เลย)
    – -“

  6. ใช่ครับ ผมก็พยายามคิดแบบนั้นแหละ ไม่ตายก็ต้องพิชิตด่านต่อไปให้ได้ครับ

  7. ซวยได้น่าสงสารมากเลยอ่ะ

  8. ถ้ามองในแง่บวกน่าจะดีใจนะครับที่ยังมีวันนี้ มีครบทั้งชีวิตและอวัยวะครบทั้ง 32

    อีกอย่างก็คือเป็นความทรงจำที่ไม่อาจลืมได้เลย

  9. ในวัย 31 ต้องระวังมากๆ เฮ้อ ซวยซ้ำซวยซ้อน

  10. อะโห พี่โก๋ดวงชงสุดๆเลย จอยเข้าใจเลย ปีก่อนก็ดวงชงเหมือนกัน เรื่องซวยๆซ้ำๆจนช้ำใน T_T

  11. Sugoii เลยครับจารย์

    ช่วงเบญจเพสผมก็ซวยแปลกๆเหมือนกันครับ
    ขับรถอยู่ดีๆหน้ามาบุญครอง รถเมล์เปลี่ยนเลนมาชนด้วยความเร็วสูง ด้านหน้าซ้ายยุบไปเลย ลงมาเคลียร์มันบอกว่า “ผมไม่เห็นรถพี่”

    1 ปีถัดมา เดือนเดียวกัน เจออีกคราวนี้เป็นรถทัวร์ อยู่ๆขับลื่นไถลมาชนด้านข้างยุบเช่นกัน

    พยายามคิดบวก คนอื่นเขาโดนหนักกว่าเราเยอะ เรายังโชคดีเหลือหลาย นึกถึงคุณกฤษณะแล้วก็นะ…สงสารมาก

  12. โอ้ สุดๆ จริงๆ ครับ

    แม่ผมก็ว่าปีนี้ผมก็ชงเหมือนกัน แต่ก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นยังไง…

    ปล.ปั๊ม ปตท. ผมว่าห้องน้ำน่าจะโอเคนะครับ หรือปั๊มนี้มันไม่โอเค?

  13. โอ้ว พี่ สุด-ีน !!!
    ผ่านมาได้ ดีแล้วหล่ะครับ ^^
    ้คงขยันทำบุญมากขึ้นแน่ๆ เลย ^^”

    อ๊ากก แม่บอกว่าปีหน้าผมมัน “ชง” !!!!

    เอาแล้วไง! – -“

  14. โหหห นับถือครับ อดทนได้สุด ๆ จริง

    สู้ต่อไปนะครับ อาจารย์

  15. สุดยอดเลยค่ะ แล้วก็ดีใจด้วยที่ผ่านมันมาได้แล้ว
    เคยเจอเหตุการณ์คล้ายๆ อย่างนี้ (แต่ไม่เท่านี้) ก็ยังเซ็งจนถึงขั้นโมโหเลยอ่ะ

  16. ชั่ว 7 ที ดี 7 หนครับ
    มีวันแย่ๆ เดี๋ยวก็จะมีวันดีๆตามมาครับ สู้ต่อไป

  17. สู้ๆ ครับ กำลังเผชิญอยู่คล้ายๆ กัน ไม่ว่าสุข ไม่ว่าทุกข์ มันไม่อยู่กับเราถาวร
    ทุกข์เข้ามาเดี๋ยวมันก็ผ่านไปครับ

  18. porpeangseller

    เดี๋ยวพาไปสะเดาะเคราะห์ที่วัดมังกร เล่งเน่ยยี่ เอาไม๊ ขอถามวิธีจากแม่ยายก่อน

  19. ข้าน้อยขอคารวะเลยครับ

    คนเรามีช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดกันทุกคน แต่เราต้องกัดฟันทน

    แล้วเราจะผ่านและฟันฝ่า มันมาได้ครับ ขอเพียงอย่ายอมแพ้

  20. น่าสงสารที่ซู๊ดดด ที่รัก ไม่เป็นไรน้าา ไปทำบุญกันๆๆ

  21. Super ultra Combo set เลยครับ…

    บอกได้แต่ว่าสู้ เขานะครับ

    ฟ้าหลังฝนดีเสมอ

  22. 31 แล้วววว

  23. อ่านแล้วรู้สึกว่าช่วงที่ผ่านมานี่ อ. เจอแต่เรื่องซวยๆซ้ำกันเยอะเหลือเกิน แต่ อ. อย่างพึ่งถอดใจครับ

    สู้ๆเข้าไว้ เพราะยังไงถ้าเรายังมี 2 ขา 2 แขน 1 สมองและ 1 ใจอยู่ เราก็สามารถฝ่าฟันไปสู้วันพรุ่งนี้

    ที่แสนสดใสได้อย่างแน่นอนครับ สู้ต่อไปครับ…อ.ศุภเดช

  24. ชีวิตต้องดำเนินต่อไปครับ……อาจารย์เป็นคนสู้ชีวิตจริงๆ 🙂

  25. โห .. ผมว่า พวกสมุดบัญชี หรือบัตร ATM หายเนี่ย เราต้องเตอนตัวเองแล้วนะครับ มันไม่ใช่แค่ความซวย แต่มันเป็นความสะเพร่าด้วยนะครับ หวังว่าพ้น 31 ไปแล้ว คงจะแจ่มเจ๋งๆๆ ยิ่งๆขึ้นไป 😉

  26. อย่างน้อ้ยก็ยังเหลือชีวิตให้สู้ต่อไปครับอาจารย์

  27. ซวยมากครับ
    หวังว่าจะไม่เกิดขึ้นซ้ำอีก

  28. เอาใจช่วยครับ มีเรื่องดี และ มีเรื่องร้าย ครับ ในชีวิตนี้ ครับ อย่าท้อครับ

  29. ถือว่าโชคดี .. ที่ไม่เป็นอะไรนะครับ ..

  30. มาดูของชีวิตเอง คนอื่นเข้ายัง ลำบากกว่าเยอะแค่ท้อซะละ

  31. ไม่ขอเบิกล่วงหน้าจากนายห้าง หรือขู่กรรโชกน้องซีก่อนละครับ

  32. อาจารย์ศุภเดชอย่าคิดว่าเป็นโชคร้าย หรือเรื่องซวย ๆ ที่มาบรรจบเลยครับ
    คงเป็นแค่ชะตาที่อาจจะต้องมาเจอกันในช่วงเวลาหนึ่ง ซึ่งเราต้องสู้ต่อไป
    อาจารย์ศุภเดชก็เป็นคนดังในวงการไอที โพสท์ข้อความเล่าเรื่องราวแค่วันเดียว มีแต่คนตามมาให้กำลังใจตั้งเยอะแยะ
    ยังมีอีกหลายคน ในหลาย ๆ วัยที่เขาลำบากกว่าเรา เจ็บหนักกว่าเรา ต้องดิ้นรนกว่าเรา เขาเหล่านั้นยังมีความสุข ยังสู้ชีวิตอยู่ได้ในแต่ละวันได้เลยครับ

    สุขสันต์วันเกิดย้อนหลัง และให้กำลังใจอาจารย์ศุภเดชนะครับ

  33. โอ้…ซวยขั้นเทพเลยนะเนี่ย…

  34. ขอบคุณสำหรับคำอวยพรครับ ผมก็ไม่ได้มองโลกในแง่ร้ายนักหรอก สังเกตได้จากใน Blog
    ตอนนั่งส้วมอยู่ในปั๊มก็พยายาม มองโลกในแง่ดีแบบสุดๆแล้วล่ะครับ ฮ่าๆ

  35. ก็ถือว่าโชคดีนะครับ ที่ไม่เจ็บป่วยอะไร นอกจากท้องเสีย ของนอกกายเสียหายก็ซ่อมหรือซื้อใหม่ได้ครับ

    สู้กันต่อไป ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ

  36. แวะประจำ

    ความซวยเป็นเรื่องเฉพาะตัว!!

    นึกว่าอยู่ในสิบอันดับแรก ปาเข้าไปตั้งสามสิบกว่าเม้นท์ (ตามอายุเจ้าบ้าน) แล้วส่วนใหญ่เค้าก็อวยพร
    ปลอบประโลมรับขวัญกันไปหมดแล้ว ยังไงก็… นะ ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นไป เน๊อะ 🙂

  37. ผ่านมาได้ก็ Level Up ครับ

  38. มีเพื่อนไว้พึ่งพายามยากครับ ..
    มีใครอีกหลายคนอยากช่วยเหลือ เวลาที่เราลำบากครับ ^_^

  39. เหอๆ
    ยินดีด้วยครับที่ผ่านมันมาได้
    ชงได้รุนแรงแบบCombinationจริง

  40. เป็นกำลังใจให้ครับ

  41. โอ้ววว ชงจริงๆ

  42. สู้ๆนะค่ะ

  43. อ่านความหฤโหดแล้ว เข้าใจครับ ผ่านมาแล้วเหมือนกัน ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นรนกันไป มีอะไรให้ช่วยก็บอกได้นะครับ 🙂 ชีวิตจะวังเวงน้อยลงเยอะเพราะมีเพื่อน ในเวลาที่มีปัญหา หมดหนทางแล้ว ยังมีคนให้โทรหา ยังรู้จักคนที่พร้อมออกไปช่วยเหลือกันนี่แหละ…

  44. อ่านความหฤโหดแล้ว เข้าใจครับ ผ่านมาแล้วเหมือนกัน ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นรนกันไป มีอะไรให้ช่วยก็บอกได้นะครับ 🙂 ชีวิตจะวังเวงน้อยลงเยอะเพราะมีเพื่อน ในเวลาที่มีปัญหา หมดหนทางแล้ว ยังมีคนให้โทรหา ยังรู้จักคนที่พร้อมออกไปช่วยเหลือกันนี่แหละ…

  45. ผมเข้าใจเลยนะครับพี่โก๋ว่าตอนนั้นมันเครียดมาก(แม้ลึกๆจะรู้ว่าต้องจำความรู้สึกเหล่านั้นมาเขียนบล็อคให้จงได้)
    แต่ก็ดีแล้วครับที่ผ่านพ้นมาได้โดยเสียทรัพย์+เวลา ไม่มากไปกว่านี้ ^ ^” ขอให้ผ่านไปลื่นๆหลังจากนี้ละกันครับ

Leave a Reply